Τιγράνης Δ΄ της Αρμενίας
| Τιγράνης Δ΄ της Αρμενίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Տիգրան Դ (Αρμενικά) |
| Γέννηση | 35 π.Χ. |
| Θάνατος | 1 |
| Θρησκεία | Ζωροαστρισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ερατώ της Αρμενίας |
| Γονείς | Τιγράνης Γ΄ της Αρμενίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Αρταξιδών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Γκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τιγράνης Δ΄ της Αρμενίας ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Αρμενίας από τη Δυναστεία των Αρταξιαδών (10 – 2 π.Χ.). Ήταν γιος και διάδοχος του βασιλιά της Αρμενίας Τιγράνη Γ΄, είχε μια ετεροθαλή αδελφή, την Ερατώ της Αρμενίας την οποία παντρεύτηκε σύμφωνα με Ελληνιστικό έθιμο της εποχής για να διατηρηθεί η καθαρότητα της δυναστείας.[1] Το όνομα του Τιγράνη Δ΄ ήταν το ίδιο με αυτό του πατέρα του αλλά ήταν ταυτόχρονα το πιο συνηθισμένο στην δυναστεία του και το αρχαιότερο στους Αρμένιους βασιλείς.[2] Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη, την εποχή που ήταν εξόριστος ο πατέρας του (30 – 20 π.Χ.).[3] Ο Τιγρανης Γ΄ βασίλευσε στην Αρμενία μετέπειτα, την περίοδο (20 - 8 π.Χ.).[4] Ο Τιγράνης Γ΄ πέθανε περί το 8 π.Χ., την ίδια χρονιά τον διαδέχθηκε.[1][5] Η αδελφή του Ερατώ έγινε σύζυγος του, μαζί της απέκτησε μιά ανώνυμη θυγατέρα η οποία παντρεύτηκε τον Φαρεσμάνη Α΄ της Ιβηρίας. Ο σύζυγος της βασίλευσε στην Ιβηρία την περίοδο (1-58 μ.Χ.), μαζί του απέκτησε τρεις γιους :Μιθριδάτης Α΄ της Ιβηρίας, Ραδάμιστος και Αμάζασπος ο οποίος είναι γνωστός από Ελληνικές επιγραφές που βρέθηκαν στην Ρώμη.
Άν και ο Τιγράνης Δ΄ με την σύζυγο του Ερατώ υπήρξαν υποτελείς βασιλείς της Ρώμης έγιναν σταδιακά φανατικοί εχθροί της. Ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος δεν ενέκρινε την επιλογή τους αφού οι ίδιοι επιδίωκαν συνεχώς συμμαχία με την Παρθία.[6] Η Ρώμη και η Παρθία βρίσκονταν σε σκληρή εχθρότητα σχετικά με το θέμα της διακυβέρνησης της Αρμενίας.[7] Ο Ρωμαίος ιστορικός του 4ου αιώνα μ.Χ. Φήστος μας πληροφορεί ότι τα αντι-Ρωμαικά αισθήματα την εποχή του Τιγράνη Δ΄ και της Ερατώς ήταν πολύ ισχυρά στην Αρμενία την εποχή τους. Οι δυσαρεστημένοι απέναντι στους Ρωμαίους ξεκίνησαν την εξέγερση με την υποκίνηση του βασιλιά των Πάρθων Φραάτη Ε΄. Ο Φραάτης Ε΄ της Παρθίας διέκοψε σύντομα την συμμαχία του με τους βασιλείς της Αρμενίας, το γεγονός αυτό οδήγησε τον Τιγράνη Δ΄ και την Ερατώ να αναγνωρίσουν την κυριαρχία της Ρώμης, έστειλαν δώρα και δήλωσαν την υποταγή τους.[6][8] Η πράξη αυτή έγινε αποδεκτή από τον Οκταβιανό Αύγουστο, τους επέτρεψε να παραμείνουν βασιλείς της Αρμενίας.[8] Ο Τιγράνης Δ΄ έκοψε μπρούτζινα νομίσματα με την προτομή του ίδιου μαζί με τον Οκταβιανό Αύγουστο και την επιγραφή "Βασιλεύς Μέγας Νέος Τιγράνης" και άλλα νομίσματα με την Ερατώ και την επιγραφή "Έρατω βασιλέως Τιγράνου αδελφή".[9] Σε άλλα νομίσματα ο Τιγράνης Δ΄ εμφανίζεται γενειοφόρος μαζί με την Ερατώ σαν Έλληνας θρυλικός μεγάλος βασιλιάς.[10] Ο Τιγράνης Δ΄ έπεσε σε μάχη λίγο μετά το 1 π.Χ., πιθανότατα σε εσωτερική επανάσταση επειδή το βασιλικό ζεύγος συμμάχησε με την Ρώμη.[11][12] Με το χάος που ακολούθησε στην συνέχεια η Ερατώ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον θρόνο, με τον τρόπο αυτό έληξε η δυναστεία των Αρτεξιαδών στην Αρμενία.[13] Οι Αρμένιοι ζήτησαν κατόπιν από τον Οκταβιανό Αύγουστο να τους διορίσει έναν νέο βασιλιά.[11] Ο Αύγουστος διόρισε τον Αριοβαρζάνη απόγονο του Μιθριδάτη της Παρθίας και της αδελφής τού βασιλιά της Αρμενίας Αρταβάσδη Β΄, ήταν παππούς του Τιγράνη Δ΄.[14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Kurkjian, A History of Armenia, σ. 73
- ↑ Hovannisian, The Armenian People From Ancient to Modern Times, Volume I: The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, σ. 48
- ↑ Naroll, Military Deterrence in History: A Pilot Cross-Historical Survey, σ. 161
- ↑ Lang, David M. “Iran, Armenia and Georgia.” In: Cambridge History of Iran, Vol. III, Part I, σ. 513
- ↑ Sayles, Ancient Coin Collecting IV: Roman Provincial Coins, σ. 62
- ↑ 6,0 6,1 https://www.iranicaonline.org/articles/armenia-ii
- ↑ Ehrlich, Encyclopedia of the Jewish Diaspora: Origins, Experiences, and Culture, Τομ. 1, σ. 1111
- ↑ 8,0 8,1 Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, σ. 200
- ↑ Swan 2004, σ. 120
- ↑ Swan 2004, σ. 114
- ↑ 11,0 11,1 Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire, σ. 36
- ↑ Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14), σσ. 128-129
- ↑ Swan 2004, σ. 128
- ↑ Δίων Κάσσιος, 36.14
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- R. Naroll, V.L. Bullough & F. Naroll, Military Deterrence in History: A Pilot Cross-Historical Survey, SUNY Press, 1974
- E. Yarshater, The Cambridge History of Iran, Cambridge University Press, 1983
- W.G. Sayles, Ancient Coin Collecting IV: Roman Provincial Coins (Google eBook), F+W Media, Inc, 1998
- R.G. Hovannisian, The Armenian People from Ancient to Modern Times, Volume 1: The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, Palgrave Macmillan, 2004
- P.M. Swan, The Augustan Succession: An Historical Commentary on Cassius Dio’s Roman History, Books 55-56 (9 B.C.-A.D. 14) (Google eBook), Oxford University Press, 2004
- V.M. Kurkjian, A History of Armenia, Indo-European Publishing, 2008
- M. Bunsen, Encyclopedia of the Roman Empire, Infobase Printing, 2009
- M.A. Ehrlich, Encyclopedia of the Jewish Diaspora: Origins, Experiences, and Culture, Volume 1 (Google eBook), ABC-CLIO, 2009